شهره صدری – نزدیک شدن شهرها به محیط های طبیعی به واسطه گسترش شهرها و یا جانمایی نامناسب شهرها، باعث میشود تا حیات وحش با شهر در ارتباط مستقیم قرار گیرد. این امر ادامه حیات گونه های حیات وحش را در معرض خطر قرار داده است.

بر اساس گزارش سال 2019 سازمان ملل، گونه های جانوری و گیاهی با سرعت نگران کننده ای در حال نابودی هستند و تا یک میلیون گونه در معرض انقراض قرار دارند. وضعیت اسفبار آن‌ها باعث شده تا درخواست‌هایی برای «بازگرداندن» زیستگاه هایی که در آن‌ها رشد می‌کردند مطرح شود. این زیستگاه ها توسط توسعه انسانی و آلودگی تخریب یافته و باعث رانده شدن حیات وحش و نابودی گیاهان در آن شده است.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد اخیراً اعلام کرد که حرص بشر برای رشد اقتصادی به «سلاح انقراض دسته جمعی» تبدیل شده است. در مواجهه با آن بحران، احیاء زیستگاه ها میتواند باعث ایجاد تعادل در طبیعت گردد.

بازگرداندن مجدد عموماً به معنای احیای سیستم‌های طبیعی – گاهی اوقات به دست انسان- در مکان‌های تخریب‌شده است. این ممکن است به معنای برداشتن سدها، ساخت تونل‌هایی برای اتصال مجدد مسیرهای مهاجرتی که توسط جاده‌ها قطع شده‌اند، یا معرفی مجدد شکارچیانی مانند گرگ برای کمک به تعادل اکوسیستم باشد.

این ایده ممکن است برای مناطق دورافتاده که در آن طبیعت بدون دخالت انسان حالت آزادتری دارد، مناسب تر به نظر برسد. اما بازگرداندن مجدد ممکن است در برخی از بزرگترین مراکز شهری جهان نیز اتفاق می‌افتد، زیرا مردم راه‌های مفیدی برای همزیستی با طبیعت پیدا می‌کنند.

سازمان جنگل‌های ایالات متحده تخمین می‌زند که با گسترش شهرها و حومه‌های آن، روزانه 2428 هکتار فضای باز از بین می‌رود. سازمان ملل می گوید بیش از دو سوم جمعیت جهان تا سال 2050 در مناطق شهری زندگی خواهند کرد.

ناتالی پتورلی، دانشمند ارشد انجمن جانورشناسی لندن، گفت: «تغییر آب و هوا در راه است و ما با بحران تنوع زیستی به همان اندازه از اهمیت روبرو هستیم. هیچ مکانی بهتر از شهرها برای درگیر کردن مردم در این مسائل وجود ندارد.»

در سنگاپور در منطقه شهری، 2.7 کیلومتر از رودخانه کالانگ از کانالی با پوششی بتنی پوشانده شده و تبدیل به یک آبراه پرپیچ و خم پوشیده از گیاهان و سنگ ها شده است.  

شهرهای آلمانی هانوفر، فرانکفورت و دسائو-روسلائو برای احیای طبیعیت، زمین‌های خالی، پارک‌ها، چمن‌زارها و آبراهه‌های شهری را تعیین کردند که طبیعت می‌تواند مسیر خود را طی کند. گل‌های وحشی بومی با رشد خود پرندگان، پروانه‌ها و زنبورها، حتی جوجه تیغی‌ها را به خود جذب کرده‌اند.

ماری لاو آدامز، دانشیار معماری دانشگاه نورث ایسترن، می گوید: بازگرداندن طبیعت در حومه شهرها نمی تواند مناظر را به زمان های پیش از سکونت بازگرداند و تلاشی هم نمی کند. در عوض، هدف می تواند تشویق فرآیندهای طبیعی باشد که با افزایش پوشش درختان برای کاهش گرمای تابستان، ذخیره کربن و میزبانی از حیوانات بیشتر به مردم و حیات وحش خدمت می کند.

منبع: الجزیره